1. Home
2. Acceptatie

Acceptatie

Als je een diagnose migraine, spanningshoofdpijn of clusterhoofdpijn krijgt, vraagt dat even tijd om te aanvaarden dat er een disfunctie is in je hoofd. Een uiteindelijke diagnose brengt vaak ook geruststelling omdat er erkenning van de pijn komt.

Daarna komt het aanvaardingsproces. Dat kan soms even tijd in beslag nemen. Eigenlijk is acceptatie, stoppen met vechten en stoppen met alle negatieve gedachten die rond migraine hangen.

Acceptatie betekent niet dat je je bij je klachten moet neerleggen, maar dat je jezelf realiseert dat je zelf actie zal moeten ondernemen om zo goed mogelijk met je hoofdpijn klachten om te gaan.

Als je je aandoening accepteert, is het alsof je een deur van het slot doet. Zodra je de deur opent, krijg je toegang tot diverse manieren om je klachten aan te pakken. De sleutel waarmee je deze deur kunt openen is gelukkig niet moeilijk te vinden. Maar je moet hem wel willen gebruiken en open staan voor wat je achter deze deur zult aantreffen.

Een groep migrainepatiënten is in behandeling en kan met behulp van een huisarts prima aan zelfzorg doen. Nog een andere groep wil niet aanvaarden om met een aandoening te moeten leven. Nog een andere groep patiënten zit in een vermijdingsfase (ik heb het niet altijd, dus ben ik geen patiënt). Sommigen zijn teleurgesteld geraakt en hebben het opgegeven om naar een behandeling op maat te zoeken. Vaak kwam deze groep nog niet bij een goede zorgverstrekker terecht.

Bewustwording van de eigen fysieke ervaringen, gevoelens en gedachten buiten de migrainedagen maken ook dat je het bewustzijn van de pijnvrije dagen in je herinnering opslaat.

Tijdens migrainedagen de herinnering ophalen van de pijnvrije dagen maakt dat je de slechte periode beter kan overbruggen omdat je weet dat de slechte periode steeds weer over gaat. Zo versterk je de positieve dagen en niet de negatieve dagen. Tel niet alleen de negatieve dagen, maar registreer ook de goeie dagen.

Een vaak gehoorde uitspraak is: wanneer ik goeie dagen heb, probeer ik dubbel zo hard te genieten. En gelijk hebben ze! ...

Studie over pijn

Is 'niet aan de pijn denken' een slecht advies? Daarrond is er een experiment gedaan.

1. Een groep leerde de pijn te onderdrukken met behulp van de stoptechniek: d.w.z. dat je alle gedachten, lichaamssensaties en pijnemoties probeert te onderdrukken. Telkens je wat voelt, denkt of ervaart van je pijn, zeg je 'stop' ertegen, gevolgd door enkele diepe ademhalingen. Voorbeelden: 'de pijn is ondraaglijk', 'ik kan het uitroepen van de pijn', 'het doet veel pijn', ....

2. Een tweede groep paste de spontane coping toe: deze groep kreeg enkel wat info over de psychologie van de pijn zonder verdere training; je probeert zo goed mogelijk met de pijn om te gaan.

3. De derde groep kreeg een training in "de pijn accepteren": hier pas je de methode toe gebaseerd op 'acceptance and commitment therapy' kort ACT genoemd. In deze training leer je de gedachten, emoties en sensaties rond pijn te observeren en te accepteren, en dus niet te controleren of te beheersen. Het doet me denken aan de Mindfullnessmethode.

Resultaat

En wat bleek tijdens de test (219 studenten moesten hun hand in ijskoud water houden gedurende 30-60 seconden): de pijntolerantie was het langst in de derde groep, de acceptatiegroep en het kortst in de eerste groep, de onderdrukkende groep. De tweede groep (spontane coping) zat er middenin. De intensiteit van de pijn en de ervaren spanning was significant lager in de acceptatiegroep vergeleken met de twee andere groepen (bij deze 2 laatsten was er op dat vlak géén verschil).

Conclusie

De pijn onderdrukken of vermijden houdt vermijdingsgedrag in: je zal je activiteiten meer gaan beperken, en sociale contacten meer vermijden. Op die manier kan je bovendien depressieve symptomen gaan ontwikkelen. Acceptatie houdt in dat je verder actief blijft met je dagelijkse activiteiten, ook al heb je pijn. Er zijn dus heel wat argumenten om een positief verband te zien tussen de coping methode van pijnacceptatie en het hebben en ervaren van minder beperkingen door de pijn. Een op aanvaarding gebaseerde benadering is daardoor een goed en beter alternatief dan cognitieve controle.

Bron: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0005796706000489